In 1925 demonstreerde 
John Logie Baird 
in de Selfridges-winkel in Londen een apparaat waarmee hij een eenvoudige afbeelding kon reproduceren: Witte letters op een zwarte achtergrond over grotere afstand. 
Van echte televisie kon men echter niet spreken, omdat de Nipkov schijven op een as gemonteerd waren. Niettemin bewees hij hiermee dat televisie in potentie mogelijk was. 
In 1926 maakte hij ook een opstelling in zijn laboratorium, maar toen met behulp van een zend-ontvang verbinding in plaats van een as. 
Het eerste plaatje werd afgetast over 30 beeldlijnen in vijf beelden per seconde.

John Logie Baird en zijn televisie toestel in 1926

Televisie in Nederland

Blijkbaar waren ook in Nederland in de tweede helft van de jaren twintig de voortekenen van de komst van het nieuwe audiovisuele medium al zo duidelijk dat de overheid zich daar rekenschap van ging geven. 
Bij de indiening in juni 1927 van het 'voorstel tot wijziging van de Telegraaf- en Telefoonwet ter definitieve regeling van de omroep', werd aangekondigd dat onder omroep "ook de reeds hier en daar zich aanmeldende toepassing der zoogenaamde televisie" zou worden begrepen. 
En in het Radioreglement, het uitvoeringsbesluit uit 1930, werd in de omschrijving van 'omroep' als: "...uitzending van mededeelingen van woord-, toon- of beeldinhoud...", de televisie expliciet onder het voor de omroep geldende regime gebracht. 

De herziene T&T-wet werd door Tweede Kamer in februari en door de Eerste Kamer in mei 1928 aanvaard. Tegen die tijd was de televisie ook in Nederland volop in de belangstelling gekomen. Vooral de stunts van Baird baarden veel opzien, al deden zij sommigen ook twijfelen aan de ernst van diens ondernemingen. 
De aankondiging dat de Britse uitvinder in de zomer van dat jaar op de Rotterdamse nijverheidstentoonstelling 'Nenijto' een demonstratie zou geven met het éérste kant-en-klare televisietoestel, (de Baird-televisor)  kreeg veel publiciteit. 
Op de grote radiotentoonstellingen van Londen en Berlijn in datzelfde jaar was de televisie de grote attractie. Nederland werd daarover uitvoerig geënformeerd door de kranten, de omroepbladen en de organen van de radio-amateurs. De primeur van de 'televisor' ontging Rotterdam echter en de aangekondigde demonstratie werd steeds weer uitgesteld. 
Uiteindelijk vond op de sluitingsdag, 
30 september, toch de beloofde demonstratie plaats, maar dit schijnt veel waarnemers te zijn ontgaan.

Intussen had Lord Ampthill, de voorzitter van de raad van bestuur van Baird International Television Ltd. enkele dagen daarvoor aangekondigd dat onderhandelingen met de Nederlandse overheid over het gebruik van een zender met succes waren afgerond: "Television in Holland will make rapid progress...", had hij eraan toegevoegd. 
Een maand later maakte Baird zelf bekend dat hij vanuit Scheveningen zou gaan uitzenden. Het bericht werd prompt tegengesproken door de PTT, maar ten onrechte, naar De Maasbode op 7 november 'uit de beste bron' wist te melden. 
Het katholieke dagblad interpreteerde Bairds bedoelingen correct als passend in diens strategie om koste wat kost televisie in Groot-Brittannië van de grond te krijgen en het BBC-monopolie te doorbreken, desnoods door middel van een u-bochtconstructie. (Waar kennen we dat van?) 
De plannen bleven uiteindelijk plannen, maar zij werden door de Britse omroep wel serieus genomen en droegen vermoedelijk bij aan de bereidheid tot het doen van concessies.

Verschillende Nederlandse televisie-initiatieven uit die tijd stonden er vermoedelijk evenmin los van. 
In november 1928 verzocht de AVRO de minister van Waterstaat om aanvulling van de eigen zendmachtiging met beeldoverbrenging. Eveneens in november 1928 kreeg het radio-amateurblad Radio Wereld een 'vaste' televisierubriek ' 'Radio-Visie' geheten en werd de vorming van een Nederlandse televisievereniging, in navolging van de Britse Television Society, aangekondigd. 

In het voorjaar van 1929 waren televisiedemonstraties (van Telefunken dit keer) de grote trekpleister op de door de NVVR georganiseerde Scheveningse Radio-Salon. 
Philips ten slotte begon eind 1928 met eigen demonstraties met televisie en ook dat was geen toeval. Niet dat het Eindhovense bedrijf zelf concrete televisieplannen had, maar het wilde insiders er wel van overtuigen dat het niet achterliep bij de ontwikkeling van dit nieuwe medium. Tevens wilde Philips duidelijk maken dat het met de televisie voorlopig nog niets zou worden en zeker niet met een systeem als dat van Baird.