Vliegtuigzender, waarschijnlijk mede gebouwd door de N.S.F., gezien de herkomst van deze afbeelding uit NSF archieven. Foto 1923. 

Maar wat doet een auto-stuur in een vliegtuig? Of is dit een onderzeeër en het stuurwiel een afsluiter? Of klopt er hier iets niet? 
Reageer gerust.

Nieuw ontwikkelde N.S.F.-radio-installaties worden in een speciaal daarvoor ingericht laboratoriumvliegtuig van de K.L.M. beproefd onder omstandigheden, zoals die in de praktijk voorkomen. 
Niets wordt aan het toeval overgelaten. 
Op een vliegtuig-installatie moet meer dan op iets anders kunnen worden vertrouwd.

Vliegdiensten hebben pas hun tegenwoordige graad van betrouwbaarheid kunnen bereiken, nadat de navigatie bij slecht zicht of geen zicht, mogelijk werd. 
Dit is te danken aan de toepassing van speciale bakenzenders. 
De afbeelding toont een dergelijk landingsbaken, de 'N.S.F. BRA 200/8-installatie', welke geheel automatisch vanuit een bakenhuisje werkt. 
Hierop zijn duidelijk de speciaal-gerichte antennesystemen te zien.

Deze afbeelding toont nog een dergelijk landingsbaken met de N.S.F. BRA 200/8-installatie, hier in een wat ruimere opstelling. 

De verkeerstoren is het zenuwcentrum van het modern uitgeruste vliegveld. 
Hier een situatie uit 1948. 
In de verkeerstoren moet men steeds precies op de hoogte moet zijn van de plaats en koers van de vliegtuigen in de werkingssfeer van het vliegveld. 

Deze verkeerstoren is uitgerust met een groot aantal N.S.F. peil-ontvangers, type SVP 109, 
die nauwkeurige peilingen mogelijk maken, 
en met de communicatie ontvanger CR 105,
welke het berichtenverkeer in alle golfbereiken kan onderhouden in combinatie met de zendercentrale.

Het beroemde KLM-toestel de 'Uiver' (in de achtergrond) heeft een N.S.F. zender aan boord. 
Vanaf de luchthaven kan men contact houden.

KLM toestel de Uiver heeft een N.S.F. zender aan boord.

Date: December 12th 1934 
Type: Douglas DC-2-115A 
registration: PH-AJU 
Operator: KLM 
Where: In the desert ,16 km south of Rutbah Wells

PH-AJU Douglas DC-2-115A K.L.M., 
named "Uiver". 
19.12.34 near Rutbah Wells (Syria) on a non-scheduled flight from Amsterdam (Netherlands) to Batavia (Netherlands East-Indies, now Jakarta, Indonesia).

The aircraft departed short after midnight from Schiphol on a special so-called 'christmas-flight'
to Batavia with post and 3 passengers. 
On the Cairo (Egypt)- Bagdad (Iraq) route it was missed. 
On 21.12, the Douglas was found by a RAF-pilot, completely destroyed and burned, in the desert, 
16 km south of Rutbah Wells. 
All 4 cockpit-crew and 3 passengers were killed.

From the investigation was found that the aircraft hit the ground with normal cruise speed, it was trimmed for horizontal flight. 
The weather during the impact was very bad. During the investigation, the bad flying characteristics of the DC-2 during heavy rain were suspected. 
Some test- flights were performed with changed vertical tail- plane and rudder.

This aircraft was one of the 20 participants in the MacPherson Robertson London-Melbourne race during 10.34. 
The "Uiver" made its famous forced landing on a racing track in Albury (Australia), but managed to win the handicap race. 
The flight of 12.34 was the first commercial flight for K.L.M.. 
The aircraft made, after arrival in mid 34 as the first DC-2 in the Netherlands and after the participation in the London- Melbourne race. 
The Uiver was very popular during that time in the Netherlands and its crash shocked the whole country.

Iets terug in de tijd: 

K.L.M. toestel de Douglas DC-2 Uiver  heeft een N.S.F. zender aan boord.

Ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van de stad Melbourne werd in 1934 een luchtrace uitgeschreven van Londen naar Melbourne. 

Op 20 oktober stonden 20 vliegtuigen klaar voor de start op het Britse vliegveld Mildenhall, waaronder de splinternieuwe Douglas DC-2 'Uiver' van de K.L.M., die de registratie PH-AJU droeg. 

De bemanning, bestaande uit Parmentier, Moll, Prins en Van Brugge, zou gedurende de race wereldberoemd worden. 
Verder waren er drie passagiers en duizenden poststukken aan boord. 
De indrukwekkende, altijd correct in uniform gestoken K.L.M.-bemanning speelde een thuiswedstrijd en liet internationaal grote indruk achter. 
Op 22 oktober landde de tweemotorige 'Uiver' in een nieuwe recordtijd van 52 uur in Batavia.

Daarna werd koers gezet naar Melbourne, maar in de nacht van 22 op 23 oktober moest in hevig noodweer een noodlanding worden gemaakt op de renbaan van het Australische stadje Albury. 
Dit werd mogelijk gemaakt doordat alle autobezitters uit de stad per radio waren opgeroepen om de renbaan met hun koplampen te komen verlichten. 
De volgende ochtend ging men verder en na in totaal 90 uur en 20 minuten, werd bij Melbourne geland. 
De 'Uiver' kwam als tweede in Melbourne aan, na de 'Comet' van de Britten Scott en Campbell-Black met hun toestel welk speciaal voor de race was gebouwd. 
In de handicaprace werd de Uiver echter eerste en dat was na de verlengde 'normale' lijnvlucht wereldnieuws....!

1948. 
Bediening van de nieuwe communicatie- apparatuur. Politie, brandweer, geneeskundige- diensten, havendiensten, taxiondernemingen e.a. kunnen met veel profijt gebruik maken van mobiele radiotelefooninstallaties en het toepassingsgebied breidt zich nog steeds snel uit.

De installatie wordt bij auto's in de bagageruimte opgesteld en vanaf de bestuurdersplaats bediend. Telefonische verbinding kan plaats vinden met
een vast radiostation dat desgewenst het gesprek op het normale telefoonnet kan doorgeven. 
Uit de auto kan dan met elk gewenste telefoonabonnee een gesprek worden gevoerd

1948. 
N.S.F. radio-telefoon, voorloper van onze hedendaagse ATF-3, NMT, GSM (WAP) of UMTS. Hier ingebouwd in een auto. 
Dit toestel, ontworpen in 1939, vertoont opvallende gelijkenissen met de Philips SRR192. 

De verklaring zit in de veranderingen na de tweede wereldoorlog. 'N.S.F. Hilversum' werd
'P.T.I. Philips Telecommunicatie Industrie Hilversum' 

Philips SRR192 in 1949. Dit apparaat vertoont grote gelijkenis met die in de kofferbak van bovenstaand automobiel. Mogelijk werd hetzelfde product onder meerdere merknamen verkocht, dat is bij Philips niet ongebruikelijk.

Als de auto gaat rijden, heeft de autotelefoon enige beperkingen. Op deze afbeeldingen is dat duidelijk gemaakt.

Autotelefoon in de vijftiger jaren door de N.S.F.

1948 
De populariteit van de mobilofoon neemt snel toe en ook taxibedrijven zien door deze nieuwe vinding het aantal `lege' kilometers dalen. 

Tot die tijd maken taxi's allemaal gebruik van zogenaamde gesloten netten, waarbij één basisstation één of meerdere voertuigen in een beperkt gebied bedient. 
Als gevolg van de groeiende belangstelling plaatst PTT bij de NSF een bestelling voor een nieuw type zend-ontvanger, de zogenaamde SRR 192. 
De SRR 192 zou samen met de betrouwbare Link-basisstations de basis vormen voor het latere landelijke mobilofoonnet.